Yatırım dünyasında şu anda tuhaf bir şeyler oluyor. Gençler — gerçek ergenler — borsa piyasalarına atılıyor. Ve işin ilginç yanı: onları buna iten ebeveynleri.

Neden? Çünkü aynı ebeveynler, kendi yaşamlarına dönüp bakıyor ve "keşke 16 yaşındayken bana yatırım yapmamı söyleselerdi" diye düşünüyorlar.

Bütün bu yetişkin kuşağı, portföylerinin büyüdüğünü ( ya da çakıldığını izledi, gerçek olalım ) ve çocuklarının o erken yılları boşa harcamaması gerektiğine karar verdiler. Piyasada geçirdiğimiz zaman, piyasanın zamanlamasını geçer, değil mi? O zaman neden on yıllık bir avantaj sağlamayalım?

Bunu ilginç kılan, arkasındaki psikolojidir. Gençliğinde bileşik faizden mahrum kalan ebeveynler, şimdi kendi çocuklarıyla gerçek zamanlı bir deney yapıyorlar. Bazı gençler, oy kullanmadan önce dalgalanma ve portföy çeşitlendirmesini öğreniyorlar.

Ama bu gerçekten akıllıca mı? Yoksa TikTok kaydırmaları arasında hisse sembollerini kontrol eden kaygılı 17 yaşındakiler mi yetiştiriyoruz?

Veriler, bu genç yatırımcıların sadece meme hisseleri almadığını gösteriyor. Birçoğu gerçek anlamda endeks fonlarına, mavi çiplere ve evet - bazıları hatta kripto ve dijital varlıkları keşfediyor. Bu, ebeveynlerinin sahip olduğu giriş noktasından tamamen farklı.

Ama işin aslı şu: genç yaşta finansal okuryazarlık güçlü olabilir. Ancak çocukların, piyasa düzeltmeleri ve Fed faiz kararları hakkında endişelenmeden çocukluklarını yaşamalarına izin vermekle ilgili de söylenebilecek bir şey var.

Ne düşünüyorsun? Bu yeni normal mi, yoksa acele mi ediyoruz?