Son zamanlarda ilginç bir fenomen keşfettim: on-chain varlıklar artık "aldın ve unuttun" kadar basit değil.

Öncelikle elindeki coin gerçek bir coin'di, yükseldiğinde satıp düştüğünde kestin, en fazla bir transfer yaptın. Ama şimdi? Varlıklar giderek 24 saat durmaksızın çalışan bir makineye benziyor - kendi stratejisini yürütüyor, kendi faizini kazanıyor, kendi doğrulamaya katılıyor, tamamen her gün göz kulak olmanı gerektirmiyor. Statik tutma dönemi gerçekten geçmiş gibi görünüyor.

Bu değişikliği ne zaman fark etmeye başladım? Sanırım otomatik strateji araçlarının giderek yaygınlaştığını gördüğümde. Örneğin bazı DEX'lerin likidite pozisyonları, artık içine attığınızda bırakıp gideceğiniz bir durum değil, arka planda robotlar sürekli olarak aralığı ayarlıyor ve getirileri optimize ediyor. Cüzdanınızdaki ETH de artık yatay durmuyor, staking, yeniden staking, veri katmanına çalışmak için… Varlık sürekli olarak "hareket" ediyor.

Ama sorun şu: Bu eylemlerin gerçekleştirilmesi gerekiyor ve bunlar yüksek frekanslı gerçekleştirilmeli. Eğer yürütme katmanı istikrarlı değilse, varlıkların tüm operasyon zinciri kopacaktır. Bu durumda zk yapısının avantajı kendini gösteriyor - "işlemin başarısız olmaması için dua etmek" yerine, matematiksel kanıtlar kullanarak yürütme sonucunu kesinleştiriyor. Varlıklar şansa bağlı değil, doğrulanabilir bir yolda işlem görüyor.

Beni etkileyen bir diğer nokta: Katmanlar arası varlık tutarlılığı sorunu. Eğer varlıklarınız farklı zincirlerde farklı versiyonlara ve farklı güven varsayımlarına sahipse, o zaman gerçekten "akışkan" hale gelemez. Köprüden çıkarılan IOU token'ları her zaman o belirsizliği taşır - ya köprü bir sorun yaşarsa? Bu nedenle, gelecekte varlıkların gerçekten otomatik olarak çalışabilmesi için temelin birleştirilmiş ve güvenilir olması gerekir.

Varlıklar artık "saklamak" için değil, "koşmak" içindir. Ve ne kadar sağlam koştuğunuz, seçtiğiniz pistin ne kadar sağlam olduğuna bağlıdır.