Şu anda makro verilerde tuhaf bir şeyler oluyor. Tüketici güveni sürekli düşerken, gerçek perakende satış rakamları şaşırtıcı bir şekilde sabit kalıyor. İnsanların hissettikleri ile cüzdanlarıyla yaptıkları arasındaki bu uyumsuzluk göz ardı edilmesi zor hale geliyor.

Güven düştüğünde ama harcamalar buna uymadığında, genellikle ya gecikmiş bir tepki ya da davranış kalıplarında temel değişikliklerin sinyali olarak yorumlanır. Hanelerin tasarruf yastıklarını eritiyor olması ya da belki de duygu anketlerinin henüz gerçek ekonomik aktiviteye yansımayan gürültüleri yakalıyor olması mümkün.

Risk varlıklarını takip eden herkes için, bu tür bir ayrışma önemlidir. Eğer duygu nihayetinde gerçeği yakalarsa, harcamaların sert bir şekilde geri çekilmesini görebiliriz. Ancak harcamalar, karamsarlığa rağmen direnç göstermeye devam ederse, bu döngünün karamsar başlıkların öne sürdüğünden daha fazla sürdüğünü gösterebilir. Önümüzdeki birkaç ay boyunca bunun nasıl geliştiğini izlemek değerli.