Tarifler ve Korumacılık: Amerikalı Üreticiler için Koruma mı yoksa Aileler için Bir Yük mü?

Koruyucu tarifeler, ithalatları daha pahalı hale getirerek yerli sanayileri yabancı rakiplerden korur. Amaç? Yabancı malların maliyeti arttığında yerel üreticilerin başarılı olmasına yardımcı olmak. Bu düşünce, Trump'ın oyun kitabındaki gibi korumacı politikaları yönlendiriyor.

Ama başka bir tarafı var. Bu önlemler genellikle Amerikan ailelerini cüzdanlarından vuruyor.

Erken Amerika, çoğunlukla tarım arazisi ve yeni bağımsız, koruyucu tarifeleri benimsedi. Neden? İthalatlar o zamanlar çok mu pahalıydı?

Ekonomi guru Vladimir Osipov'a sordum. O şöyle dedi:

"Mantık gerçekten değişmedi. Ülkeler, pazarlarını korumak ve yerel üretimi artırmak için tarifeler koyuyor.

Kısa vadeli etkiler oldukça belirgin. Fiyatlar yükseliyor. Bunun önüne geçmek mümkün değil. Yerli üreticiler bir gecede açığı sihirli bir şekilde kapatamaz.

Tarifeler devreye girdiğinde, eşyalar daha pahalı hale gelir. Normal aileler, Amerikan şirketlerinin fırsatı fark edip fabrika kurmasını beklerken daha fazla öder.

Bu ayarlama aşaması mı? Hepsi enflasyon. Bu yüzden ekonomistler korumacılığı bu kadar sevmiyor. Görünüşe göre hemen hemen anında enflasyonu tetikliyor.

Koruyucu gümrük tarifelerini destekleyenler mi? Bir bahse giriyorlar. Orta ve uzun vadeli faydaların, şu anki acıyı nihayetinde telafi edeceğini düşünüyorlar.

2025 ekonomik çalışmalar, bu koruyucu tarifelerin Amerikalı haneler için ucuz olmadığını öne sürüyor. Sayılar tamamen net olmasa da, tahminler her hane için yaklaşık 1,300 dolarlık bir vergi artışı olduğunu gösteriyor. Sanayileri desteklemek ile tüketici maliyetlerini düşürmek arasındaki savaş? Hala devam ediyor.