Hindistan'ın Güvenini Kıran Damga Kağıdı Dolandırıcılığı

Bir zamanlar Hindistan'da finans haberleri yapan naif bir gazeteciydim, ama Telgi skandalına rastladığımda, yolsuzluğun ne kadar derin olduğunu gerçekten anladım. Size gördüklerimi anlatayım.

2000'lerin başı, Hindistan'ın finansal tarihindeki sadece bir dönem değildi - bu, Abdul Karim Telgi adında bir meyve satıcısının o kadar büyük bir soygun gerçekleştirdiği zamandı ki, bunu düşündüğümde hâlâ midem bulanıyor. ₹30,000 crore. Sahte damga kağıdı dolandırıcılığının değeri buydu. Peki, bizim gözetleyicilerimiz nerede? Rüşvet alıyor, gözlerini kapatıyordu.

Bir gün birkaç içki içtikten sonra bana sırlarını açan soruşturma memurlarından birini mülakata aldığımı hatırlıyorum: "Bu adam sadece belgeleri sahte yapmadı - tüm sistemi satın aldı."

Beni en çok ne sinirlendiriyor? Telgi bir deha değildi. Sadece ülke genelinde bir kıtlık döneminde en ihmal edilen devlet dairesini - Damga Kağıdı ofisini - belirledi ve bunu acımasız bir verimlilikle sömürdü. Muz satmaya başlayan Karnataka'dan bir adamın Nashik Güvenlik Basımevi'ne sızabilmesi, kurumlarımızın ne kadar aciz bir şekilde savunmasız olduğunu gösteriyor.

Ağı, her yerdeydi. Maharashtra, Karnataka ve Gujarat'ta, sahte belgelerini bankalara ve sigorta şirketlerine dağıtan ajanları takip ettim. Bu "meşru" işletmeler, belgelerin gerçekliğini asla sorgulamıyordu - ya işbirlikçi ya da cezai ihmal içindeydiler.

Sahtekarlık 2002'de ortaya çıktığında, politikacıların kendilerini uzaklaştırmak için nasıl çabaladıklarını izledim. Telgi'nin parasını cebine atan aynı yetkililer şimdi onu kamuya açık bir şekilde kınadı. Klasik Hindistan.

Soruşturma, hepimizin zaten bildiği gerçeği ortaya koydu - çürüme doğrudan zirveye ulaştı. Yüksek rütbeli polis memurları, siyasi figürler, bürokratlar - hepsi bu kirli pastanın içinde parmağı olanlardı. Kanıtlar kayboldu, tanıklar tehdit edildi ve bir şekilde ana şüpheliler kaybolmayı başardı.

Elbette, sonunda Telgi'ye 30 yıl hapis cezası verdiler ve e-damgalama uygulamaya koydular, ama gerçekten bir şey değişti mi? Sistem hala etrafta nakit bulunduranları destekliyor.

Bu sadece bir finansal suç değildi - bu, düzenleyici çerçevemizin boş çekirdeğini açığa çıkaran bir kamu güveni ihanetiydi. Yirmi yıl sonra, hala yolsuzluk skandallarını raporluyorum. Farklı oyuncular, aynı oyun.

Telgi davası bizim uyanış çağrımız olmalıydı. Bunun yerine, Hindistan'ın uzun mali dolandırıcılık tarihindeki bir başka bölüm haline geldi ve bir kez daha kanıtladı ki, doğru insanları rüşvetlemek için yeterince paranız varsa, neredeyse her şeyin cezasız kalabileceğini görebilirsiniz.