Klasik 4 element: ilkel güçler aracılığıyla kişisel bir yolculuk

Bu dört unsuru, antik Yunanlıların tanımladığı gibi gözlemlemek ne kadar da büyüleyici! Toprak, Su, Hava ve Ateş - bazen modern periyodik tablo obsesyonumuzun, doğanın bu daha basit ve derin vizyonunun güzelliğini unutturduğunu düşünüyorum.

Dağlarda yürüdüğümde, ayaklarımın altında Yerküre'yi hissediyorum - hepimizin ihtiyaç duyduğu o istikrar, ama birçokları sürekli değişim arayışında bunu göz ardı ediyor. Sağladığı sağlamlık, köklerimizin ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor, oysa birçokları hedefsiz bir şekilde süzülüyor.

Su... ne kadar çelişkili bir unsur. Hayat verebilir ya da onu alabilir. Duruma göre ona benzer şekilde uyum sağlıyorum, ama bazen düşünüyorum ki toplumumuz bu "uyum sağlama" özelliğini o kadar değerli buluyor ki, kimliğini kaybetme noktasına geliyor.

Hava, saf bir özgürlüktür. Görünmez ama gereklidir. Birçok insan özgürlükten bahsederken onun gerçek doğasını anlamadıklarını ironik bulmuyorsunuz mu? Hava gibi, özgürlük paylaşılmak için vardır, toplanmak için değil.

Ve Ateş, benim en sevdiğim element - hem dönüştürücü, hem yok edici, hem de yaratıcı. Başkalarının yargı korkusuyla göstermeye cesaret edemediği tutku. Dünya daha fazla gerçek ateşe ve daha az yapay alevlere ihtiyaç duyuyor.

Bu istasyonlarla, yönlerle ve doğal unsurlarla olan bağlantılar basit birer batıl inanç değildir. Geçici teknolojilere ve dalgalı piyasalara kendimizi kaptırırken unuttuğumuz eski bir bilgeliği temsil eder.

Sen ne düşünüyorsun? Hangi unsurla özdeşleşiyorsun? Yoksa gerçekten kim olduğumuzla olan bu temel bağlantıyı mı kaybettin?