"Bir kapı çarptığında, bir diğeri aralanır; ama kahretsin, gözüm o an yüzüme çarpan kapıda o kadar takılı kaldı ki, önümde bekleyen fırsatı bile göremiyorum!" – Helen Keller

Uyarı: Buradaki kişisel görüşlerimdir. Finansal tavsiye değil, tamam mı. Belki sponsorlu içerik. İsterseniz kullanım şartlarına bakın.

Oradaydım, gözlerim dolu bir şekilde telefonumun ekranına bakıyordum, bir shitcoin'de büyük kaybettikten sonra. Tüm yatırımlarımı yaptığım platform, haber vermeden kapılarını kapatmıştı. Vay be, bu gerçekten acıtıyor!

Bu Helen Keller alıntısı bugün bana çok şey ifade ediyor. Kriptodaki başarısızlıklarımıza, likiditeye uğramış pozisyonlarımıza, piyasanın bizi salak yerine koyduğu o anlara çaresizce tutunuyoruz. Ve bu sırada, başka fırsatlar gözümüzün önünden geçiyor.

Geçen hafta, önceki kayıplarım hakkında sızlanmakla çok meşguldüm, bu yüzden %40'lık bir pompayı kaçırdım. Bu acınası, değil mi?

Açıkçası, bu pazar geçmişi sürekli hatırlayanlara acımasız. Cüzdanlarımızı kırmızıya çevirirken, diğerleri yeni eğilimlerden maksimum para kazanıyor.

Tüm bu kötü olan nedir? Bize dağlar ve harikalar vaat eden, sonra da bizi midesi gibi bırakan o borsa platformları. "Güvenlik garantili" dediler! A..klarına!

Yani evet, belki bu alıntı, hayal kırıklığına uğramış yatırımcı suratlarımız için biraz fazla iyimser. Ama kahretsin, haklı da değil. Yeni fırsatları görebilmek için sayfayı çevirmeyi bilmeliyiz.

Ve siz, kapalı kapıya ne kadar süre bakıyorsunuz?