On-chain Kredi: Spekülasyondan Uygulamalı Gelişime Giden Yol

On-chain borç verme protokolleri, merkeziyetsiz finansın temel taşı olarak, küresel bireyler ve işletmeler için adil sermaye erişim kanalları sunma vizyonuna sahiptir. Bu model, daha adil ve daha verimli sermaye piyasalarının oluşmasına yardımcı olarak ekonomik büyümeyi teşvik eder.

Zincir üzerindeki borçlanma potansiyeli büyük olmasına rağmen, mevcut ana kullanıcı grubu hala kripto para yerel kullanıcılarıdır ve kullanım alanları çoğunlukla spekülatif ticaretle sınırlıdır. Bu, kapsayabileceği pazar toplamını büyük ölçüde kısıtlamaktadır.

Bu makale, kullanıcı tabanını kademeli olarak genişletmenin ve daha üretken borç verme senaryolarına geçiş yapmanın yollarını tartışmakta, aynı zamanda karşılaşılabilecek zorluklarla başa çıkma yollarını ele almaktadır.

On-chain borç verme durumu

Kısa bir süre içinde, on-chain borç verme pazarı kavramsal aşamadan, piyasa tarafından test edilmiş birçok protokole gelişti ve birkaç kez şiddetli piyasa testlerinden geçti, ancak kötü borçlar oluşmadı. Şu ana kadar, bu protokoller toplamda 43.7 milyar dolar mevduat çekti ve 18.6 milyar dolar geri ödenmemiş kredi verdi.

Şu anda, on-chain borç verme protokollerinin ana talep kaynakları şunlardır:

• Spekülatif Ticaret: Kripto yatırımcıları kaldıraç kullanarak daha fazla kripto varlık satın alırlar.
• Likidite Elde Etme: Yatırımcılar, varlıklarını satmadan kripto varlıkların likiditesini elde etmek için borç alarak, sermaye kazancı vergisinden kaçınırlar.
• Arbitraj Hızlı Kredi: Piyasa geçici fiyat dengesizliklerinden yararlanarak fiyat düzeltmesi yapmak için arbitrajcılar tarafından kullanılan çok kısa vadeli bir kredi.

Bu uygulamalar esasen kripto yerel kullanıcılara hizmet etmekte ve spekülasyona odaklanmaktadır. Ancak, on-chain borç verme vizyonu bunun çok ötesindedir.

Küresel bakiye toplamı 320 trilyon dolar veya hanehalkı ve finansal olmayan işletmelerin toplam kredisi 120 trilyon dolar ile karşılaştırıldığında, on-chain borç verme protokollerindeki 18.6 milyar dolar tutarındaki temerrüde düşmüş krediler sadece bunun çok küçük bir kısmını oluşturmaktadır.

On-chain borç verme, ( gibi daha üretken sermaye kullanımlarına, örneğin küçük işletme finansmanı, bireysel otomobil veya konut kredisi ) dönüşümüne doğru ilerledikçe, piyasa ölçeğinin birkaç büyüklükte bir artış göstermesi bekleniyor.

On-chain Borçlanmanın Geleceği

On-chain borç verme uygulamasını geliştirmek için iki anahtar iyileştirme yapılması gerekmektedir:

1. Teminat varlık kapsamını genişletme

Şu anda yalnızca az sayıda kripto varlık teminat olarak kullanılabilir, bu da potansiyel borç alanların sayısını büyük ölçüde kısıtlamaktadır. Ayrıca, kripto varlıkların yüksek volatilitesini telafi etmek için mevcut on-chain kredi verme genellikle %200 veya daha yüksek teminat oranları talep etmekte, bu da borç alma talebini daha da baskılamaktadır.

Kabul edilebilir teminat varlıklarının kapsamını genişletmek, yalnızca daha fazla yatırımcının portföylerini borç vermek için kullanmasını çekmekle kalmaz, aynı zamanda on-chain borç verme protokollerinin kredi verme kapasitesini de artırır.

2. Aşırı düşük teminatlı borçlanmayı teşvik etme

Şu anda, çoğu on-chain kredi protokolü aşırı teminat modeli ( kullanıyor; yani borçlunun teminat varlıklarının değeri, borç miktarından ) daha yüksek olmalıdır. Bu model, sermaye kullanım verimliliğinin düşük olmasına yol açmakta ve birçok pratik uygulama senaryosunu (, örneğin küçük işletme finansmanını ) gerçekleştirmeyi zorlaştırmaktadır.

Aşırı düşük teminatlı kredi kullanarak, on-chain kredi daha geniş bir borçlu grubunu kapsayabilir ve böylece kullanılabilirliğini artırabilir.

Ayrıca, sabit faizli kredi verme, on-chain kredi gelişiminde önemli bir özellik olup, bu sorun, üçüncü tarafların borçlunun faiz riskini üstlenmesiyle ( çözülebilir; örneğin, faiz swap'ları veya borç veren ve borç alan arasında özel anlaşmalar ) ile.

1. Teminat varlıklarının kapsamını genişletmek

Diğer küresel varlık sınıflarıyla karşılaştırıldığında, örneğin kamu hisse senedi piyasası ( 124 trilyon dolar ), sabit getirili menkul kıymetler piyasası ( 140 trilyon dolar ) ve gayrimenkul piyasası ( 380 trilyon dolar ), kripto para piyasasının toplam piyasa değeri yalnızca 3 trilyon dolardır ve küresel finansal varlıkların çok küçük bir kısmını temsil etmektedir. Bu nedenle, teminat kapsamının belirli kripto varlıklarla sınırlı tutulması, özellikle teminat talepleri kripto varlıkların yüksek volatilitesini telafi etmek için 2 katına veya daha fazlasına kadar çıktığında, on-chain kredi büyümesini büyük ölçüde sınırlamıştır.

Varlık tokenizasyonunu ve on-chain kredi verme işlemlerini birleştirerek, yatırımcıların yalnızca kripto varlıklarının küçük bir kısmıyla sınırlı kalmadan, tüm yatırım portföylerini daha etkili bir şekilde kullanarak borç alabilmelerini sağlar ve böylece potansiyel borçluların kapsamını genişletir.

Teminat varlıklarının kapsamını genişletmenin ilk adımı, yüksek likiditeye ve sık işlem gören varlıklardan ( hisse senetleri, para piyasası fonları, tahviller gibi ) başlaması olabilir. Bu tür varlıklar mevcut borç verme protokolleri üzerinde daha az etkiye sahiptir ve değişiklik maliyetleri daha düşüktür. Ancak, düzenleyici onay süresinin bu alandaki büyümenin ana kısıtlama faktörü haline gelecektir.

Uzun vadede, düşük likiditeye sahip fiziksel varlıklara (, tokenleştirilmiş gayrimenkul mülkiyeti ) gibi genişlemek büyük bir büyüme potansiyeli sunacak, ancak bu varlıkların borç pozisyonlarını nasıl etkili bir şekilde yöneteceğimiz gibi yeni zorluklar da getirecektir.

Sonunda, on-chain kredi verme, ipotek kredileri için gayrimenkul teminatı verme aşamasına geçebilir; yani kredi verilmesi, gayrimenkul satın alınması ve gayrimenkulün teminat olarak kredi sözleşmesine yatırılması tek bir blok içinde atomik olarak tamamlanabilir. Benzer şekilde, şirketler de kredi sözleşmeleri aracılığıyla finansman sağlayabilir; örneğin, fabrika ekipmanları satın alabilir ve bunları aynı anda teminat olarak sözleşmeye yatırabilir.

2. Düşük teminatlı kredi verme teşvik etmek

Şu anda, çoğu on-chain borç verme protokolü aşırı teminat modeli kullanıyor; yani borç alan kişinin sağlaması gereken teminat varlık değeri, borç miktarından daha yüksek olmalıdır. Bu model, kredi verenin güvenliğini sağlasa da, sermaye kullanım verimliliğinin düşük olmasına neden olmakta ve birçok pratik uygulama senaryosu (, küçük işletmelerin işletme sermayesi kredisi ) gibi durumları gerçekleştirmeyi zorlaştırmaktadır.

Kripto sektöründe, düşük teminatlı borçlanma için ilk talep muhtemelen piyasa yapıcılar ve diğer kripto yerel kuruluşlardan gelecektir; bu kuruluşlar merkezi borç verme platformlarının iflasından sonra hala finansman kanallarına ihtiyaç duymaktadır. Ancak, erken dönem merkeziyetsiz düşük teminatlı borçlanma girişimlerinin çoğu, borç verme mantığını zincir dışı olarak işlemekte veya nihayetinde aşırı teminatlandırma modeline yönelmektedir.

Daha fazla on-chain bileşeni korurken düşük teminatlı borç verme işlemlerini yeniden tanıtmaya çalışan dikkat çekici bir yeni proje var. Bu proje, yalnızca borç alanlar ile borç verenler arasında bir eşleştirme motoru olarak işlev görüyor ve borç verenler, borç alanların kredi riskini kendi değerlendirmelerine dayalı olarak belirliyor, dışarıdaki kredi değerlendirme süreçlerine bağımlı kalmıyor.

Kripto sektörünün dışında, düşük teminatlı kredi verme uygulamaları kişisel krediler ( gibi kredi kartı borçları, BNPL (önce al sonra öde) ) ve ticari krediler ( gibi işletme sermayesi kredileri, mikro krediler, ticaret finansmanı ve kurumsal kredi limitleri ) gibi yaygın olarak kullanılmaktadır.

On-chain borç verme ürünlerinin en büyük büyüme fırsatı, geleneksel bankaların etkili bir şekilde kapsayamadığı pazarlardadır, örneğin:

1. Kişisel kredi pazarı: Son yıllarda, geleneksel olmayan kredi kuruluşlarının kişisel düşük teminatlı kredi pazarındaki payı sürekli artmaktadır, özellikle düşük gelirli ve orta gelirli gruplar arasında. on-chain kredi, bu eğilimin doğal bir uzantısı olarak, tüketicilere daha rekabetçi kredi oranları sunabilir.

2. Küçük İşletmelerin Finansmanı: Kredi miktarı küçük olduğu için büyük bankalar genellikle küçük işletmelere kredi vermekte isteksizdir, ister iş genişlemesi ister işletme sermayesi için. On-chain borç verme bu boşluğu doldurarak daha pratik ve verimli finansman kanalları sunabilir.

Çözülmesi Gereken Zorluklar

Yukarıda belirtilen iki iyileştirmenin on-chain borçlanmanın potansiyel kullanıcı tabanını büyük ölçüde genişleteceği ve daha fazla verimli finansal uygulamayı destekleyeceği doğru olsa da, bunlar aynı zamanda aşağıdakiler de dahil olmak üzere bir dizi yeni zorluk getirmektedir:

1. Likit olmayan varlıklar tarafından desteklenen borç pozisyonlarını işleme

Kripto varlıkların 24/7 sürekli ticareti, diğer yüksek likiditeye sahip varlıklar ( gibi hisse senetleri, tahviller ) genellikle pazartesi ile cuma arasında işlem görür, ancak likidite olmayan varlıklar ( gibi gayrimenkul, sanat eserleri ) fiyat güncelleme sıklığı bunun çok altındadır. Fiyat güncellemelerindeki düzensizlik, özellikle piyasa dalgalanmalarının yoğun olduğu dönemlerde borç pozisyonlarının yönetimini daha karmaşık hale getirebilir.

2. Fiziksel teminat varlıklarının tasfiye sorunu

Gerçek varlıkların mülkiyeti tokenleştirme yoluyla on-chain olarak yansıtılabilse de, tasfiye süreci on-chain varlıklardan çok daha karmaşıktır. Örneğin, tokenleştirilmiş gayrimenkul senaryosunda, varlık sahibi mülkü boşaltmayı reddedebilir ve tasfiyeyi uygulamak için yasal süreçlere ihtiyaç duyulabilir.

On-chain borç verme protokolü ( ve bireysel kredi veren ) doğrudan tasfiye sürecini yönetemediğinden, bir çözüm, tasfiye hakkını yerel borç tahsilat ajansına indirimli olarak satmak ve tasfiye işlemlerini onun üstlenmesini sağlamaktır. Bu tür mekanizmaların, varlıkların nakde çevrilebilirliğini sağlamak için gerçek dünya hukuk sistemi ile derinlemesine entegre edilmesi gerekmektedir.

3. Risk primi belirlenmesi

Temerrüt riski, borç verme işlemlerinin bir parçasıdır, ancak bu risk, risk priminde yansıtılmalıdır ( yani risksiz faiz oranı üzerine eklenen ek faiz oranı ). Özellikle düşük miktarda ipotek alanında, borçlunun temerrüt riskinin doğru bir şekilde değerlendirilmesi son derece önemlidir.

Şu anda, borçlu türüne bağlı olarak temerrüt riskini tahmin etmek için kullanılabilecek birçok araç bulunmaktadır:

•Bireysel borçlu: Web kanıtı, sıfır bilgi kanıtı (ZKP) ve merkeziyetsiz kimlik protokolü (DID), bireylerin gizliliği koruyarak kredi puanı, gelir durumu, istihdam durumu gibi bilgileri kanıtlamalarına yardımcı olabilir.

•Şirket borçlusu: Ana akım muhasebe yazılımlarını ve denetimden geçmiş mali raporları birleştirerek, şirketler on-chain nakit akışlarını, bilanço gibi mali durumlarını kanıtlayabilir. Gelecekte, finansal veriler tamamen on-chain hale geldiğinde, şirket mali bilgileri, kredi riskini daha güvenilir bir şekilde değerlendirmek için doğrudan borç verme sözleşmeleri veya üçüncü taraf kredi puanlama hizmetleri ile sorunsuz bir şekilde entegre edilebilir.

4. Merkeziyetsiz Kredi Risk Modeli

Geleneksel bankalar, borçluların temerrüt olasılıklarını değerlendirmek için kredi risk modellerini eğitmek amacıyla iç kullanıcı verilerine ve dışa açık verilere dayanır. Ancak, bu veri adası etkisi iki büyük sorun ortaya çıkarır: Yeni girenlerin rekabet etmesi zorlaşır çünkü eşit ölçekte veri setlerine erişemezler. Verilerin merkeziyetsiz işlenmesi zordur çünkü kredi değerlendirme modelleri tek bir varlık tarafından kontrol edilemez ve aynı zamanda kullanıcı verileri gizli kalmalıdır.

Şanslıyız ki, merkeziyetsiz eğitim ve gizlilik hesaplama alanı hızla gelişiyor. Gelecekteki merkeziyetsiz protokoller, bu teknolojileri kredi risk modellerini eğitmek için kullanmayı umuyor ve gizlilik koruma yöntemleriyle çıkarım hesaplamalarını gerçekleştirecek, böylece on-chain daha adil ve verimli bir kredi değerlendirme sistemi sağlanacak.

Diğer zorluklar arasında on-chain gizliliği, teminat havuzunun genişlemesiyle birlikte risk parametrelerinin ayarlanması, düzenleyici uyumluluk ve ödünç alınan kazançların gerçek dünya faydaları için daha kolay kullanımı bulunmaktadır.

Sonuç

Son birkaç yılda, on-chain borç verme protokolleri sağlam bir temel oluşturdu, ancak henüz tam potansiyellerini ortaya çıkaramadılar.

Bir sonraki aşamadaki on-chain borç verme daha heyecan verici olacak: protokoller, kripto yerel ve spekülatif senaryolardan daha verimli ve gerçek dünya ile ilgili finansal uygulamalara geçiş yapacak.

Sonunda, on-chain borç verme finansal eşitsizliği ortadan kaldırmaya yardımcı olacak ve tüm işletmeler ile bireylerin, nerede olurlarsa olsunlar, eşit bir şekilde sermaye elde etmelerini sağlayacaktır. Bazı araştırma kuruluşlarının özetlediği gibi: "Amacımız, net faiz marjını sermaye maliyetine indirgeyen bir finansal sistem kurmaktır."

Bu, mücadele etmeye değer bir hedef olacak!